Stai consultando: 'Enciclopedia Dantesca Dizionario critico e ragionato di quanto concerne la vita e le opere di Dante Alighieri - Volume II - M-Z', Giovanni Andrea Scartazzini

   

Pagina (865/1033)       Pagina_Precedente Pagina_Successiva Indice Copertina      Pagina


Pagina (865/1033)       Pagina_Precedente Pagina_Successiva Indice Copertina




Enciclopedia Dantesca
Dizionario critico e ragionato di quanto concerne la vita e le opere di Dante Alighieri - Volume II - M-Z
Giovanni Andrea Scartazzini
Ulrico Hoepli Editore Milano, 1899, pagine 2200

Digitalizzazione OCR e Pubblicazione
a cura di Federico Adamoli

Aderisci al progetto!

   
[Home Page]




[ Testo della pagina elaborato con OCR ]

   2033
   Chiascio, Par. xr, 44. Di lui JBrev. Boni, ad 16 Maji: « Ubaldus, Eugubii in Umbria nobili genere natus, a primis annis pietate et litteris egregie est institutus: jamque adolescens, ut uxorem du-ceret, ssepe tentatus, numquam tamen a proposito servando virgi-nitatis recessit. Sacerdos effectus, patrimonium sunm pauperibus et Ecclesiis distribuit ; et Canonicorum Regularium Ordinis sancti Ąugustini Institutum suscipiens, illud in patriam transtulit, atque in eo aliquamdiu sanctissime vixit. Cujus sanctitatis opinione evulgata, ab Honorio Secundo Summo Pontifice Ecclesise Eugubina invitus prseficitur, et Episcopalis consecrationis munere deco-ratur. Ad suam itaque revertens Ecclesiam, cum de consueta vivendi ratione nihil admodum immutasset, in omni tamen virtutum genere eo magis eminere ccepit, quo efficacius aliorum etiam salu-tem verbo et esemplo procuraret, factus forma gregis ex animo. Nam victu parco, vestitu moderato, lectulo aspero et pauperrirno, Crucis mortificationem jugiter in suo corpore circumferebat, dum inexplebili orationis studio spiritimi quotidie recrearet. Hinc ad-mirabilem illam mansuetudinem est adeptus, qua gravissimas inju-rias et contumelias non modo EEquanimiter tulit, verum etiam mirifico dilectionis affectu persecutores suos omni benignitatis testimonio coinplectebatur. Biennio antequam ex hac vita migraret, cum diu-tinis afflictaretur infirmitatibus, inter acerbissimos corporis crucia-tus, velut aurem in fornace purgatum, Deo gratias indesinenter agebat. Adveniente autem sacro Pentecostes die, cum multis annis Ecclesiam sibi commissam summa cum laude gubernasset, sanctis operibus ac miraculis clarus quievit in pace. Quem Coelestinus Papa Tertius in Sanctorum numerum retulit. Ejus virtus precipue in ef-fugandis spiritibus immundis elucet; corpus vero per tot sa3cula incorruptum magna Fidelium veneratione in patria colitur, quam non semel a presenti discrimine liberavit. »
   Ubbidiente, lat. obediens, Che ubbidisce; Inf. iv, 57, nel qual luogo vuol dire che Moisč, benché legislatore del suo popolo fu egli stesso ubbidiente a Dio, onde il suo epiteto di servus Domini; cfr. Josuč i, 1, 2, 7, ecc. Invece di Di Moisč legista e ubbidiente, alcuni leggono Di Moisč legista, e l'ubbidiente Abraąm patriarca, riferendo l'ubbidiente non a Moisč, ma al patriarca Abraamo, la qual lezione, oltre all' essere sprovvista di autoritą di codd. e comm. antichi, distrugge la bella antitesi del verso. Cfr. Obbediente.
   Ubbidienza, lat. obedientia, L'ubbidire, Azione di colui che ubbidisce; Conv. iv, 24, 84, 94, 97, 117, 124, ecc. Cfr. Obbedienza.