Stai consultando: 'Storia della Letteratura Romana ', Cesare Tamagni

   

Pagina (426/608)       Pagina_Precedente Pagina_Successiva Indice Copertina      Pagina


Pagina (426/608)       Pagina_Precedente Pagina_Successiva Indice Copertina




Storia della Letteratura Romana

Cesare Tamagni
Francesco Vallardi Milano, 1874, pagine 590

Digitalizzazione OCR e Pubblicazione
a cura di Federico Adamoli

Aderisci al progetto!

   
[Progetto OCR]




[ Testo della pagina elaborato con OCR ]

   /
   410 libro secondo. — parte M — i poeti.
   11 luogo di nascita č chiaramente indicato nelle satire (II. ě, 34), la condizione del padre anche nelle satire (I. 6, 6, 45, 46) e nelle Epistole (I, 20, 20). 1 coacturcs erano secondo gli scoliasti ricevitori de'banchieri; tra i moderni da alcuno furono creduti esattori della Societŕ dei publicani; Noci des Vergcs dice chc fossero ricevitori delle vendite all'asta. Della sua educazione discorre nelle satire (I. 6, 72 c 4, 105), dell'istruzione nelle Epistole (li. 1, 69, 2, 02).
   (3) Č del 710 (Ad. Fam. XVI. 21).
   (4) Del tribunato militare parla nelle Satire (I. 6, 48). I luoghi che provano esser lui stato a lungo con Bruto anche nell'Asia, sono: a) Tutta la satira settima del lib. I, dove Persio Clozomenio e ILupilio piatiscono dinnanzi al tribunale di Bruto, b) L'epistola und. del libro I (7) dove descrive Lebedo. c) Il carme sesto del libro II (7) dove si dice stanco de' viaggi fatti.
   (5i Per la battaglia e la fuga a Filippi, vedi: Carni. II. 7. Satir. II. 6. 36. Epist. I. 14,17.
   (6) Dolla perdita del suo piccolo patrimonio si ricorda nelle Epist. (II. 2, 50).
   (7) Vedi Sat. II. 6, 36.
   (8) Id.'I. 10, 30-35.
   (9) 41-61 c vedi anche li. 6, 40.
   (10) Epod. XVI.
   (11) Sat. I. 3, 4.
   (12) Epodon. lib. I.
   (13) Sono il carme 37 del libro 1 ed il 9 degli Epodi.
   (14) Tanto si legge nella Biografia di Svetonio, ed appare dalle lettere stesse del principe al poeta: « Augustus epistolarum quoque ei oflěciuru obtulit, (ut) hoc ad Maecenatem scripto significati ants ipso suffeiebam scribendis epěstolis amicorum, nunc occupatis-simus 2t infirmus Horalium nostrum a te cupio abducere; veniet ergo ab ista parasitěca mensa ad hanc regiam et nos in epěstolis scribendis adjuvabii. Ac ne recusanti quideni aut succensuit quicquam aut amicitiam suam ingerere desiit. Extant epistolae, e quibus argumenti gratia pauca subjeci: surne tibi aliquid juris apud me, tamquam si convictor mihi fueris; rccte enim et non temere feceris, quoniam id usus mihi tecum esse volui, si per valitudinem tuam fieri poasit. Et rursus : tui qualem habeam memoriam, poteris ex Septimio quoque nostro audire; nam incidět ut ilio corani fieret a me tui mentio. Neque enim si tu superbii* amicitiam nostrani sprevisti, ideo nos quoque «vBmejOvjy«voupisw. Scripta quidem ejus usque adeo probavit mansuraque perpetuo opinatus est, ut non modo sceularc carmen componendum injunxerit, sed et Vindelicam victoriam Tiberii Drusiquc privi,gnorum suorum eumque cočgerit propter hoc tribus carmiuum libris ex longo intervallo quartum addere; post sermones vero quosilam lectos, nuPam sui m3ntioncm habitam ita sit quostus: irasci me tibi scito, quod non in plerisque ejusmodi scriptis mecum potis-simum loquaris; an vereris ne apud posteros infame tibi sit, quod videaris familiaris nobis esse? expresseritque eclogam ad se, cujus initium est:
   Cum tot sustineas et tanta negotia solus, Res italas armis tuteris, moribus ornes, Legibus emendes; in publica commoda peccem, Si longo sermone morer tua tempora Caesar,
   (Reifferscneid. pag. 45-6). '
   (15) La descr .none che ne fa a Quinzio merita d'essere riferita:
   « Scribetur tibi forma loquaciter et situs agri. Continui montcs, ut dissocientur opaca Valle, sed ut veniens dextrum latus adspiciat Sol, Lnurum discedcus curru fugieute vaporat. Tcmperiem laudes. Quid, si rubicunda benigni Corna vepres et pruna ferant? si quercus et ilex Multa fruge pecus, multa dominum juvet umbra? Dicas adductum propius frondere Tarentum.