Stai consultando: 'Per la biografia di Giovanni Boccaccio ', Francesco Torraca

   

Pagina (148/434)       Pagina_Precedente Pagina_Successiva Indice Copertina      Pagina


Pagina (148/434)       Pagina_Precedente Pagina_Successiva Indice Copertina




Per la biografia di Giovanni Boccaccio

Francesco Torraca
Società Editrice Dante Alighieri, 1912, pagine 432

Digitalizzazione OCR e Pubblicazione
a cura di Federico Adamoli

Aderisci al progetto!

   
[Home Page]




[ Testo della pagina elaborato con OCR ]

   - 149 —
   ciò negli ultimi mesi del 1355. È l'epistola metrica, con cui - si noti - nell'ottobre o nel novembre di quell'anno ('), rispose ad una di Zanobi da Strada. Da essa apprendiamo ch'egli, per più mesi, dall'agosto in poi, era stato tormentato da gravissima malattia, la quale l'aveva quasi ridotto in fin di vita, gli aveva fatto quasi desiderare la morte.
   Mihi, care, labor fuit alter iniquus iamdudum, dum saeva Canis iniuncta Leoni stella malum fìniret iter. Stetit obvia febris, incauto mihi dura nimis, nil tale timenti; cum qua per menses luctatus ad omnia vires exposui, memorans Alcidis proelia quondam, dum fuit Anthaeus libicis prostratus arenis. Et Victor persaepe fui, dum proemia vitae sperarem si Victor eram; sed fortis et instans hostis in ambiguum, renovatis viribus, ingens plus solito surgebat oraiis. Cui sistere durum iam reputans, mortem volili, si fata dedissent. Et cecidi, victusque fere inremeabile limen usque adii mortis; saevns sed terruit horror ingentis baratri; nam dum specularer avaras attonitus latebras, completas murmure tristi, expavi, traxique pedem, vestigia flectens ut potui, et coelo rediens; viresque resumpsi inde novas, vicique malum, summoque labore perdomui tandem.....
   Racconta che si trovò al limitare della morte, su l'orlo del baratro infernale, nel 1355, il Boccaccio;
   (') Il carme

  •    Me roeat ad frondes versa Peneide eretas.